عکس های خبری سال ۲۰۱۴

گزیده ای از تصاویر خبری سال ۲۰۱۴ به انتخاب بی بی سی. در اوایل سال ۲۰۱۴ و به دنبال تصویب قانونی در پارلمان اوکراین که اعتراضات خیابانی را محدود می کرد، تظاهرات در این کشور به خشونت کشیده شد. این اعتراضات از سال ۲۰۱۳ و در پی عدم امضای تفاهم‌نامه همکاری با اتحادیه اروپا توسط ریاست جمهوری آغاز شده بود.
اسکار پیستوریوس، قهرمان پارالمپیک دو و میدانی، به جرم قتل غیرعمد دوست دخترش ریوا استین کمپ به پنج سال حبس قطعی محکوم شد.
اولین گزارش ها از شیوع بیماری ابولا در غرب آفریقا ابتدا در مارس ۲۰۱۴ منتشر شد. این بیماری به سرعت به یکی از کشنده ترین موارد اپیدمی ابولا، از هنگام کشف بیماری در سال ۱۹۷۶ تبدیل شد. طبق گزارش ها بیش از شش هزار و ۵۰۰ نفر به دلیل ابتلا به این بیماری جان خود را از دست داده اند. در عکس زنی در مونروویا در کنار شوهرش که بیهوش شده، ایستاده است.
با ناپدید شدن یک هواپیمای مالزیایی گروه های امداد، از جمله این هواپیمای ویژه جست وجو متعلق به نیروی هوایی نیوزیلند بر فراز اقیانوس هند به دنبال پرواز ام اچ ۳۷۰ مالزی بودند. این هواپیما که در ماه مارس پس از ترک کوالالامپور ناپدید شد به مقصد پکن در پرواز بود و ۲۳۰ سرنشین داشت.
در جنگ داخلی سوریه حدود ۲۰۰ هزار نفر سوری کشته شده اند. در تصویر انفجاری را در شهر کوبانی در نزدیکی مرز ترکیه و سوریه می بینیم. بیش از سه میلیون نفر از سوریه به کشورهای دیگر گریخته اند.
عکسی از اردوگاه یرموک، در جنوب دمشق در سوریه که آوارگان فلسطینی را در خود جای داده است. ساکنان در صف دریافت غذا از سازمان ملل هستند.
به دنبال محکوم نشدن یک افسر پلیس در پی کشته شدن مایکل براون جوان آمریکایی، اعترضات خشونت باری در ایالت میسوری آمریکا در گرفت.
آتشفشانی کوه سینابونگ در جزیره سوماترای اندونزی. این آتشفشان به مدت ۴۰۰ سال خاموش بود ولی از سپتامبر ۲۰۱۳ به طور متناوب فعال بوده است.
سفر باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا به میانمار (برمه). او با تین سین رئیس جمهور کشور و آنگ سان سو چی رهبر مخالفان دیدار کرد.
در سال ۲۰۱۴ هنگ کنگ شاهد یکی از گسترده ترین ناآرامی های مدنی بود. معترضان از دولت چین می خواهند که رئیس اجرایی هنگ‌کنگ با برگزاری یک انتخابات آزاد و بدون تایید صلاحیت دولت چین انتخاب شود.
طغیان یک رودخانه در هانگژو در چین.
باران های سیل آسا در شهر مون‌پلیه فرانسه و مناطق اطراف در ماه اکتبر خسارت های فراوانی بر جای گذاشت.
درگیری ۵۰ روزه در نوار غزه بین اسرائیل و حماس دست کم دو هزار و ۱۸۹ نفر فلسطینی را به کشتن داد که بیشز از هزار و ۴۸۶ نفر آنان غیرنظامی بودند. طبق گزارش سازمان ملل ۱۱ هزار نفر در این درگیری ها مجروح شدند. از اسرائیل هم شصت و هفت سرباز و شش غیرنظامی کشته شدند. عکس: کودک مجروح فلسطینی.
مرگ ۱۵ زن در دو مرکز عقیم سازی دولتی در هند، شیوه های غیراصولی عقیم سازی در این کشور را به زیر ذره بین برد. در سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۴ تقریبا چهار میلیون مورد عقیم سازی در هند انجام شد که کمتر از ۱۰۰ هزار مورد آن روی مردان بود. بین سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ بیش از ۷۰۰ نفر به دلیل شیوه های نادرست جراحی عقیم سازی جان خود را از دست دادند.
«دوازده سال بردگی» اسکار بهترین فیلم را در سال ۲۰۱۴ از آن خود کرد. عکسی که گروهی از چهره های مشهور در شب مراسم از خود گرفته و در اینترنت به اشتراک گذاشتند، بیش از هر عکس دیگری در تاریخچه شبکه اجتماعی توییتر، توسط کاربران بازتوییت شد و حتی سبب شد که برای مدت کوتاهی این شبکه اجتماعی ازکار بیفتد. عکس: جنیفر لارنس، مریل استریپ، اِلن دجنِرِس، کوین اسپِیسی، برد پیت، جولیا رابرتس، بردلی کوپر، و لوپیتا نیونگو برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن.
پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک های جهان، سالی پرمشغله را پشت سر نهاد. او از کشورهای متعددی بازدید کرد. از فیلیپین گرفته تا مکزیک و خاورمیانه. در این عکس او در واتیکان دیده می شود.
پرش لوکاس میچال از صخره های مشرف به ساحل ناواجیو در یونان.
به دنبال کودتایی در تایلند، ژنرال پرایوث چان اوچا، رئیس ستاد ارتش اعلام کرد که دولت این کشور منحل و قانون اساسی به حالت تعلیق درآمده است. او در ماه اوت به عنوان نخست وزیر کشور اعلام شد.
سقوط یک هواپیمای مالزیایی در شرق اوکراین همه ۲۹۸ سرنشین آن را به کشتن داد.
یک گرونگیری ۱۶ ساعته در کافه ای در سیدنی سه کشته برجای گذشت. توری جانسون و کاترینا داسون به همراه هارون مونس عامل گروگان گیری کشته شدند. هارون مونس با نام اصلی محمد حسن منطقی، ایرانی الاصل بود.
ناپدیدشدن ۴۳ دانشجوی مکزیکی در ماه سپتامبر موجی از تظاهرات علیه خشونت و فساد اداری را در این کشور به دنبال داشت. دادستان کل مکزیک می گوید که گروه های مافیایی به کشتن این دانشجویان اعتراف کرده اند.
آتش سوزی در شهر والپارایزو در شیلی، سبب کشته شدن ۱۵ نفر و ویرانی حدود سه هزار منزل مسکونی شد. این واقعه به بحث درباره کارآمدی خدمات آتش نشانی این کشور نیز دامن زد.
http://www.bbc.co.uk/persian/world/2014/12/141223_pics_2014

مهمترین دستاوردهای علمی و پزشکی سال ۲۰۱۴

فرود کاوشگر فیله بر دنباله‌دار را بسیاری مهمترین دستاورد علمی بشر در سال ۲۰۱۴ می‌دانند

سال ۲۰۱۴ از نظر دستاوردهای علمی و پزشکی سالی پرهیجان و پربار بوده است و در آن شاهد تحولات زیادی بودیم، از پیشرفت‌هایی نویدبخش در شناخت و درمان دیابت و قطع نخاع گرفته تا نشاندن ربات کاوشگر بر روی یک دنباله‌دار. مروری می کنیم بر برخی از مهمترین دستاوردهای این سال.
روزتا
کاوشگر فیله بر روی دنباله‌دار ۶۷پی/چوریوموف-گراسیمنکو

ده سال کار و انتظار برای نشاندن یک کاوشگر در فاصله ۴۸۰ میلیون کیلومتری بر روی دنباله‌داری که فقط چهار کیلومتر عرض دارد و با سرعت ۱۴۰ هزار کیلومتر در ساعت حرکت می‌کند سرانجام با موفقیت به بار نشست.

این نخستین بار است که بشر سفینه‌ای را روی یک دنباله دار فرود آورده است.

فیله، کاوشگری که از روزتا جدا شد به علت نقص فنی، دوبار به سطح دنباله دار برخورد کرد و چند صد متر دورتر از محلی که برای فرود در نظر گرفته شده بود فرود آمد.

به این ترتیب باتری های خورشیدی فیله بخوبی شارژ نشدند و این کاوشگر فقط به مدت شصت ساعت اطلاعات مخابره کرد. دانشمندان امیدوارند که با نزدیک شدن دنباله‌دار به خورشید، باتری های فیله دوباره شارژ شوند و شروع به کار کنند.

با این حال تا همینجا هم ماموریت روزتا یکی از بزرگترین دستاوردهای بشر نه تنها در سال ۲۰۱۴ بلکه در دهه‌های اخیر قلمداد می شود که اطلاعاتی بسیار با ارزش درباره دنباله‌دارها و همچنین درباره منظومه شمسی فراهم کرده است.
خون جوان برای درمان پیری
به گفته محققان، اکنون شواهد به قدر کافی محکم هستند که آزمایش و به کارگیری آن را در انسان موجه کند: «چیزی در خون جوان وجود دارد که می تواند نقایص مغز پیر را برطرف کند»

در سال‌های آینده ممکن است تزریق خون کاربرد تازه‌ای پیدا کند: رفع عوارض پیری.

در سال ۲۰۱۴، نتایج سه تحقیق جداگانه در آمریکا نشان داد که تزریق خون جوان می‌تواند برخی آثار پیری را از مغز، قلب و ماهیچه‌های موش‌ پاک کند.

در یکی از این تحقیقات که کار مشترک دانشگاه‌های کالیفرنیا و استنفورد بود، تزریق خون موش‌های جوان به موش‌های پیر، توانایی موش‌های پیر را در یاد‌آوری و یادگیری افزایش داد و قدرت و استقامت عضلانی موش‌های پیر را بیشتر کرد.

محققان در خون موش های جوان پروتئینی را یافتند به نام GDF11 که قدرت و استقامت سلول های عضلانی در موش های پیر را بیشتر می کند، تکثیر نورون‌ها (سلول عصبی) را در مغز افزایش می‌دهد و گردش خون را در مغز بهتر می کند.

در تحقیقی دیگر پلاسمای خون موش های جوان باعث بهبود حافظه فضایی (spatial memory) در موش های پیر شد.

اینکه در خون موجودات جوان عواملی وجود دارند که می تواند روند پیری را کند کرده یا عوارض آن را تخفیف دهد در جوامع امروزی که روز به روز به سمت پیری می روند می تواند یکی از بزرگترین دستاوردهای بشر در قرن ۲۱ را رقم بزند.
ربات های هماهنگ
لشکر ربات‌های مینیاتوری

چند گروه تحقیقاتی در سال ۲۰۱۴ موفق شدند بدون نیاز به نظارت انسانی، تعداد بسیار زیادی ربات را به صورتی هماهنگ و هدفمند به کار بگیرند.

در یکی از این تحقیقات صدها ربات ریز که با الهام از موریانه ها ساخته شده بودند توانستند بدون نظارت انسان، ساختمان بسازند.
یک کوادکوپتر

در کارآزمایی دیگری که خودسازماندهی این رباتها را بهتر به نمایش گذاشت، ده کوادکوپتر (Quadcopter: پهپاد مینیاتوری)، در آرایشی خاص، همزمان پرواز کرده و با تبادل رادیویی اطلاعاتی مثل سرعت و فاصله، نه تنها با هم برخورد نکردند بلکه توانستند در طول پرواز، خود را در آرایش های مختلف قرار دهند.
رقص گروهی ربات‌های رقصنده

اینکه تعدادی ربات در همکاری و هماهنگی با همدیگر بتوانند وظایف محوله را انجام دهند چشم اندازی باورنکردنی را پیش روی بشر قرار می دهد، از عملیات امداد و نجات در مناطق خطرناک گرفته تا فرستادن تیمی از رباتهای مینیاتوری به داخل بدن برای شناسایی بیماری و مبارزه با آن.
چیپ‌های کامپیوتری به مثابه سلول مغز

مهندسی نورومورفیک در سال ۲۰۱۴ پیشرفت قابل ملاحظه ای داشت. هدف این شاخه مهندسی تولید چیپ های کامپیوتری است که توان پردازش حجم عظیمی از اطلاعات را داشته باشند و بتوانند کارهای پیچیده انجام دهند.

اکنون متخصصان این رشته برای اولین بار با الگو گرفتن از کارکرد مغز، چیپ های نورومورفیکی را ساخته‌اند که مانند سلول های مغز اطلاعات را پردازش می‌کنند.

مغز انسان به طور متوسط از صد میلیارد نورون تشکیل شده که صد تریلیون سیناپس آنها را به هم مرتبط می کنند و چیپی که محققان آی بی ام ساختند ۵.۴ میلیارد ترانزیستور و ۲۵۶ میلیون سیناپس دارد.
الگوبرداری از قابلیت مغز در تولید کامپیوتر، به تولید کامپیوترهایی با توانمندی فوق‌العاده منجر خواهد شد

الگوبرداری از ساختار مغز، کامپیوترها را در مسیر تحولی بزرگ قرار داده، اینکه کامپیوترها در آینده صاحب بینش باشند و حجم باورنکردنی اطلاعات را در لحظه پردازش کنند.

علاوه بر این، پروژه مغز انسان، پروژه ده ساله ای که از سال گذشته راه اندازی شده، قصد دارد نقشه مغز انسان را کامل کند. پژوهشگران در این پروژه تمام انواع سلول های عصبی مغز، کارکرد و ارتباطات این سلول ها با یکدیگر را شناسایی خواهند کرد.

با کامل شدن این نقشه و با پیشرفته تر شدن چیپ های عصب مانند، کامپوترها روز بروز بیشتر شبیه مغز انسان کار خواهند کرد.
خلاقیت بشر قدیمی است
تصویری از غارنگاره‌های جزیره سولاوسی اندونزی

نقاشی هایی که بر دیوار غاری در سولاوسی اندونزی کشف شد و حداقل چهل هزار سال قدمت دارد دانشمندان را به تفکری تازه درباره تاریخ تکامل مغز بشر واداشته است. تا پیش از این تصور می شد که اروپا محل قدیمی ترین غارنگاره‌ها است.

این غارنگاره‌ها در دهه پنجاه میلادی کشف شده بودند، اما محققان فکر می کردند بیشتر از ده هزار سال قدمت ندارند چون این نقاشی ها نمی توانند در آب و هوای حاره ای دوام بیاورند.

اما وقتی قدمت این غارنگاره‌ها به دقت تعیین و معلوم شد که آنها ۳۹ هزار سال عمر دارند، دانشمندان شگفت زده شدند. این امر نشان داد که خلاقیت، نه در یک نقطه از دنیا، بلکه در نقاط مختلف کره زمین دیده می‌شده است.
دستکاری خاطرات

مححقان موفق شدند سلول هایی را در مغز شناسایی کنند که یک خاطره خاص را رمزگذاری و ثبت می کنند.

آنچه این تحقیق را هیجان انگیزتر کرد این بود که محققان نشان دادند که با دستکاری سلول های خاص می توان خاطره‌ای تازه ایجاد کرد بدون اینکه چنین اتفاقی اصلا افتاده باشد.
با دستکاری خاطرات و تغییر محتوای عاطفی آنها می‌توان به درمان برخی بیماری‌ها مثل PTSD امیدوار شد

با استفاده از روشی به نام اپتوژنتیک، محققان از ویروس ها استفاده می‌کنند و در نورون های مغز، مولکولهای حساس به نور قرار می دهند، به این ترتیب در فعالیت مغز تغییر ایجاد می شود.

با این روش، محققان نه تنها توانستند خاطرات موجود را پاک کنند، بلکه موفق شدند خاطرات کاذبی هم بجای آنها ایجاد کنند. آنها حتی توانستند تاثیر عاطفی خاطره را از خاطره بد به خوب یا برعکس تغییر دهند.

این تحقیق در مراحل اولیه است اما در درازمدت برای درمان بیماری هایی مثل افسردگی، اسکیزوفرنی یا اختلال تنش‌زای پس از رویداد (PTSD) به کار گرفته خواهد شد.
پیشرفت‌های قابل توجه در درمان فلج نخاعی

برای اولین بار مردی که در اثر ضربه چاقو از کمر به پایین فلج شده بود، با تزریق سلول‌های بویایی به نخاع، توانست راه برود.

او که در چهار سال گذشته کاملا از کمر به پایین فلج بود اکنون از زانو به پایین حس دارد و بخشی از حرکت پا، کارکرد روده و مثانه و همچنین تا حدی کارکرد جنسی او برگشته است.

به جز استفاده از سول‌های بنیادی، راههای دیگری هم امید به درمان ضایعات نخاعی را افزایش داده است.

تا به حال چهار بیمار قطع نخاعی با استفاده از تحریکات الکتریکی که مستقیما به نخاع وارد می شود توانسته اند بخشی از حرکت و حس خود را بازیابی کنند.

در این روش، یک تحریک کننده الکتریکی را به زیر قسمتی از نخاع که آسیب دیده، پیوند می زنند. این تکانه‌های الکتریکی اعصاب زیر قسمت آسیب دیده را تحریک می کنند و به مرور زمان، آنها فعالیت خود را از سر می‌گیرند.
الفبای ژنتیکی تازه

چهار باز آلی A, T(U), G, C را الفبای ژنتیک لقب داده‌اند. این بازهای آلی تمام اطلاعات ژنتیکی موجودات زنده را در مولکول DNA (یا RNA) رمزگذاری می کنند.
نحوه قرار گرفتن بازهای آلی در مولکول DNA

در سال ۲۰۱۴ دانشمندان موفق شدند بازهای آلی تازه‌ای را در آزمایشگاه تولید کنند و راه را برای رمزگذاری ژنتیکی تازه باز کنند.

علاوه بر این، آنها با تولید یک جفت باز آلی تازه که مشابه آن در طبیعت وجود ندارد، ارگانیسم جدیدی را در آزمایشگاه تولید کردند. این ارگانیسم می تواند این بازها را بازتولید کند، به شرط آنکه مولکولهای پایه مورد نیاز برای ساختن آن فراهم باشد.
برداشتی هنرمندانه از خلق موجودی با DNA غیر عادی در آزمایشگاه

این ارگانیسم مصنوعی قادر به تولید مثل بیرون از آزمایشگاه نیست، اما محققان می گویند که از این باکتری می توان برای تولید موادی با خواص «غیرطبیعی» استفاده کرد.
تولید سلول‌های سازنده انسولین از سلول های بنیادی

محققان در سال ۲۰۱۴ موفق شدند فرآیند تبدیل سلول های بنیادی به سلول های بتای پانکراس را شناسایی کنند. این سلول ها مسئول تولید انسولین هستند.
سلول‌های بنیادی قابلیت تبدیل به هر سلول را دارند اما اینکه در معرض چه پیام‌هایی بیوشیمیایی قرار بگیرند سرنوشت آنها را تعیین می‌کند

در دیابت نوع اول یا دیابت نیازمند به انسولین، این سلول ها به خصوص در زمان کودکی تخریب می شوند.

محققان در دهه گذشته سعی کردند این سلول ها را با کمک سلول های بنیادی بازتولید کنند. اما تولید مقدار زیاد سلول بتا و نحوه انتقال آن به بدن ناموفق بود. علاوه بر این سلولهای بتا قابلیت نوسازی اندکی دارند و بعد از بلوغ قابلیت تکثیر ندارند.

اما محققان دانشگاه هاروارد روشی را یافتند تا میلیونها سلول بتای پانکراس را در آزمایشگاه تولید کنند. این سول‌ها «قند خون را اندازه‌ گرفته و مقدار انسولین مورد نیاز را ترشح می کنند.»

پیوند این سلول‌ها به موشها نشان داد که سلول‌های تولید کننده انسولین در حال شکل گرفتن هستند.

با این حال این سلول ها در معرض حمله دستگاه ایمنی هستند و یافتن روشی که آنها را از این حمله مصون نگه دارد چالش بعدی محققان است.

در پژوهشی دیگر، محققان تغییراتی در سلول پوست موش ایجاد کردند و آنها را به سلول هایی تبدیل کردند که می توانند به سلول بتای پانکراس تبدیل شوند.

پیوند این سلول ها به موش ها، قند خون آنها را پایین آورد و باعث شد سول‌های بتا عملکرد بهتر و موثرتری در ترشح انسولین از خود نشان بدهند.
به حسگر قند خون و پمپ انسولین لقب پانکراس مصنوعی داده‌اند

موفقیت این روش‌ها می‌تواند در آینده به درمانی برای دیابت نوع اول بدل شود.

علاوه بر این، در سال ۲۰۱۴، با استفاده از یک تلفن هوشمند، پانکراس مصنوعی برای مبتلایان به دیابت نوع اول ساخته شد.

روش کار به این ترتیب است که یک حسگر در پوست فرد مبتلا به دیابت کار گذاشته می شود که قند خون را مرتب اندازه گرفته و نتیجه را به تلفن ارسال می کند.
پمپ انسولین تحولی بزرگی در زندگی مبتلایان به دیابت نوع اول ایجاد می‌کند

تلفن با انجام محاسبات لازم، به یک پمپ انسولین پیغام می دهد که چه مقدار انسولین نیاز است. به این ترتیب دخالت بیمار در تنظیم قند خون و استفاده از انسولین به حداقل می رسد.

ساخت پمپ هایی که به صورت خودکار قند خون را اندازه گرفته و به اندازه لازم در خون فرد مبتلا به دیابت، انسولین آزاد می کند، زندگی را برای افرادی که باید انسولین تزریق کنند بسیار آسانتر خواهد کرد.
نانوماهواره

نانوماهواره‌ها، ماهواره هایی کوچک، به شکل مکعب هایی به طول و عرض و ارتفاع ده سانتی متر و به وزن تقریبی یک و نیم کیلوگرم هستند.
یک نانوماهواره

آنها بسیار ارزان هستند و با استفاده از قطعات بی مصرف و دور انداختنی ساخته می‌شوند.

این ماهواره های مینیاتوری که در کنار ماهواره های معمولی به فضا پرتاب می شوند، امکان کارهای تحقیقاتی با هزینه و تدارکات اندک را برای گروه های تحقیقاتی مهیا کرده است.

پرتاب این ماهواره های مینیاتوری تقریبا از ده سال پیش آغاز شده، اما در سال ۲۰۱۴ ارزش آنها در گردآوری داده های علمی بیش از پیش آشکار شد.

اکنون نانوماهواره‌ها به قدری اهمیت پیدا کرده اند که ناسا رقابتی برای آنها تدارک دیده و به برنده پنج میلیون دلار جایزه می دهد.

آنها از جمله می توانند تلفن های هوشمند را در مدار زمین تست کنند، فناوری تصویربرداری از کره زمین را بهتر کنند و تاثیر جاذبه را بر گیاهان بررسی کنند.
نخستین نانو ماهواره شش واحدی ناسا که سال ۲۰۱۵ در مدار قرار خواهد گرفت

در سال ۲۰۱۴ بیش از ۷۵ نانوماهواره به فضا پرتاب شد، این ماهواره ها ممکن است به صورت مجموعه ای از مشاهده‌گرهای مداری برای بررسی وضعیت محیط زیست بکار گرفته شوند.
دست مصنوعی با حس لامسه

برای اولین بار دانشمندان یک دست مصنوعی را به مدت یک ماه به بازوی یک مرد دانمارکی که دستش قطع شده بود وصل کردند و این مرد توانست دوباره حس لامسه پیدا کند.
دست مصنوعی با حس لامسه

این مرد توانست با کمک این دست مصنوعی، بدون استفاده از بینایی، اشیا را بگیرد و بردارد؛ البته این دست مصنوعی تمام قابلیت های دست طبیعی را ندارد و نمی‌تواند گرمی و سردی اشیا را حس کند.

حسگرهای این دست مصنوعی ابتدا اطلاعات مورد نیاز را جمع آوری می‌کنند. سپس الگوریتم‌های کامپیوتری این اطلاعات را به تکانه‌های (ایمپالس) الکتریکی تبدیل می کنند به نحوی که این تکانه ها برای اعصاب قابل شناسایی و درک باشند.

بعد چهار الکترود این تکانه‌ها را به اعصاب بازو و از آنجا به مغز می‌فرستند.
برای تنظیم حسگرهای دست مصنوعی به آزمایش‌های بسیاری نیاز بود

پیش از این، دانشمندان تنها توانسته بودند با اتصال الکترودهایی به شانه فرد دچار قطع عضو، به او امکان بدهند با استفاده از فکر، حرکاتش را کنترل کند.

این دست باید بسیار کوچکتر، ارزانتر، کاربردی تر و پیشرفته تر شود، اما ساخت آن قدمی مهم در توسعه اندام های پیوندی مصنوعی و درمان معلولیت است.
http://www.bbc.co.uk/persian/science/2014/12/141225_2014_scientific_achievements

اولین پرتاب آزمایشی اوریون، سفینه آینده انسان

پرتاب اوریون با موشک دلتای چهار

ناسا امروز جمعه (پنجم دسامبر، چهاردهم آذر) پرتاب آزمایشی مدل بدون سرنشین سفینه اوریون را با پرتاب یک موشک دلتا از پایگاه فضایی کیپ کاناورال به فضا انجام داد.

سفینه مخروطی شکل اوریون که به آپولو، سفینه‌ای که بشر را به ماه برد، شباهت دارد برای سفر انسان به ماه و مریخ طراحی شده است.

در این پرتاب آزمایشی، اوریون تا ارتفاع شش هزار کیلومتری زمین بالا خواهد رفت و کره زمین را دو بار دور خواهد زد و بخشی از تجهیزات مهم اوریون از جمله سپر حرارتی و چتر های فرود آزمایش خواهند شد.

در بازگشت از این ارتفاع، سرعت اوریون در زمان ورود به جو زمین به سی هزار کیلومتر در ساعت خواهد رسید، تقریبا معادل سرعت بازگشت یک سفینه از ماه به جو زمین.

به این ترتیب، دمای اوریون تا دو هزار درجه سانتی گراد بالا خواهد رفت و دانشمندان کارایی سپر حرارتی را برای محافظت سفینه و تجهیزات آن بررسی خواهند کرد.

تقریبا چهار ساعت و نیم بعد از پرواز، اوریون، در اقیانوس آرام در شبه جزیره بایای مکزیک فرود خواهد آمد. متخصصان در این فرود کارآیی چترهای فرود را آزمایش خواهند کرد.

یک هواپیمای بدون سرنشین ناسا هم آخرین لحظات این فرود را فیلم برداری می‌کند.

پس از فرود اوریون، غواصان نیروی دریایی آمریکا بلافاصله خود را با قایق های تندرو به آن می رسانند و بعد آن را با یک کشتی به ساحل یدک‌ خواهند کرد.

پرتاب آزمایشی اوریون قرار بود دیروز پنجشنبه انجام شود اما وزش بادهای شدید و دلایل فنی باعث شد این آزمایش یک روز به تعویق بیفتد.

بجز اوریون، ناسا در حال تولید یک موشک جدید و پرقدرت برای حمل اوریون است. این موشک در سال ۲۰۱۷ یا ۲۰۱۸ آماده پرتاب خواهد شد.

تا آن زمان از موشک سنگین دلتای چهار، عظیم ترین موشک دنیا، استفاده خواهد شد.
http://www.bbc.co.uk/persian/science/2014/12/141205_em_nasa_orion_space_capsule_launches

سهم ایرانی‌ها در انتشار مقاله‌های علمی تقلبی

ابراهیم خندان روزنامه نگار

بر اساس گزارشی که در وبسایت نشریه ساینس منتشر شده است، بیش از پانزده درصد پژوهشگران ایرانی که مقالات خود را در یک پایگاه مقالات علمی منتشر کرده‌اند، در تنظیم و نوشتن این مقاله‌ها تقلب کرده‌اند. این گزارش حاصل یک تحقیق دانشگاهی بر روی مقالات منتشر شده در پایگاه علمی arXiv است.

این تحقیق نشان می‌دهد که همه کشورهای مورد مطالعه کمابیش درگیر مسئله تقلب در مجامع علمی هستند ولی این پدیده در برخی از کشورها جدی‌تر است بطوریکه در بلغارستان بیست درصد پژوهشگران بعنوان متقلب شناخته شده‌اند که چهار برابر نسبت همین پژوهشگران در ژاپن (پنج درصد) است.

پایگاه arXiv میزبان مقالاتی در زمینه فیزیک، ریاضی، علوم ریاضی و کامپیوتر است. مقالات منتشر شده در این پایگاه، مقالاتی هستند که پژوهشگران پیش از انتشار در نشریات تخصصی به دلایل مختلفی از قبیل نوبت طولانی تا انتشار در مجله اصلی یا بهره‌مندی از نظرات دیگر همکاران، آنرا در این پایگاه منتشر می‌کنند.

از آگوست ۲۰۱۱ این پایگاه با نصب نرم‌افزار ویژه‌ای بطور خودکار مقالات منتشر شده در arXiv را با بانک اطلاعاتی خود که شامل مقاله‌های منتشر شده پیشین در این پایگاه است، مقایسه و اگر تشابهی بین مقاله‌ها بیابد که نشان دهنده تقلب باشد نام نویسنده را بعنوان مولف مشکوک به تقلب نشان دار می‌کند. از آن تاریخ تاکنون نام نزدیک به ۶۷۰۰ نفر با حدود ۹۶۰۰ مقاله در این فهرست قرار گرفته است که این تعداد مولف، نزدیک به شش درصد کل مولفان استفاده کننده از این پایگاه است.

بیش از پانزده درصد پژوهشگران ایرانی که مقالات خود را در یک پایگاه مقالات علمی منتشر کرده‌اند، در تنظیم و نوشتن این مقاله‌ها تقلب کرده‌اند

این نسبت نشان دهنده وضعیت تقلب در انتشار مقاله‌های علمی در همه زمینه‌ها نیست و کارشناسان معتقدند که اوضاع از چیزی که آمارهای arXiv نشان می‌دهد بدتر است. آنها برای این ادعای خود دلایلی نیز دارند. از جمله اینکه این پایگاه فقط بخش خاصی حوزه‌های علوم و فناوری را در برمی‌گیرد و همه رشته‌ها را پوشش نمی‌دهد. دیگر اینکه همه مقالات منتشر شده در مجلات که تعدادشان بسیار زیاد نیز هست، در این پایگاه منتشر نمی‌شوند.

از همه این دلایل مهمتر اینکه این پایگاه فقط به بررسی متن و تشابه‌های متنی توجه می‌کند و نه به محتوا یا حاصل پژوهش و درست یا غلط بودن آن. آنها می‌گویند کنترل متن یک مقاله با نرم‌افزار ملاک چندان مناسبی برای ارائه یک برآورد دقیق از وضعیت تقلب در جهان نیست چون یک مولف با هوش یا مولفانی با زبان مادری انگلیسی به راحتی می‌توانند این نرم‌افزارها را گمراه کنند. از سوی دیگر ممکن است چیزی که بعنوان تقلب آشکار شده فقط ناشی از یک اشتباه در حین اشاره یک مولف به کارهای پیشین خود یا همکاران دیگر باشد.

با این حال و با توجه به تمام این نکات، باز هم آمار منتشر شده می‌تواند نشان‌دهنده وضعیت کلی کشورها در زمینه تقلب علمی باشد. چیزی که بسیاری را در جوامع علمی دنیا را نگران کرده است چون می‌تواند روابط دیگر کشورها در همکاری‌های علمی با کشورهایی که از نظر تقلب وضعیت نامناسبی دارند را با مشکل روبرو کند و همچنین هزینه‌های غیر ضروری زیادی را به دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی تحمیل کند؛ چه برای راستی آزمایی و چه برای اعتماد به یافته‌های منتشر شده دروغین.
موقعیت ایران

مقاله منتشر شده در مجله ساینس کشورها را از نظر درصد مولفان متقلب طبقه بندی نکرده است و فقط با مشخص کردن ۵۷ کشور که بیش از ۱۰۰ مولف در این پایگاه داشته‌اند، بر روی یک نقشه، وضعیت آنها را نسبت به دیگر کشورها مشخص کرده است. با نگاهی به این نقشه می‌توان دید که با اینکه ایران بدترین کشور در این زمینه نیست ولی با این حال موقعیتی نگران کننده دارد. از ۱۰۵۴ مولف ایرانی که در پایگاه arXiv مقاله منتشر کرده‌اند، ۱۶۴ نفر بعنوان متقلب نشانه‌گذاری شده‌اند. به بیان دیگر از هر شش نفر یک نفر تن به تقلب داده‌است.

برای مقایسه می‌توان به آمار کشور آلمان توجه کرد که همین نسبت، یک نفر به‌ازای سی و یک مولف است. در منطقه، ایران و پاکستان در این زمینه جایگاهی مشابه دارند و ترکیه و عربستان سعودی تا حدودی عملکردی بهتر از این دو کشور داشته‌اند.

ولی چیزی که کارشناسان حوزه آموزش عالی و پژوهش در ایران را نگران و آنها را نسبت به این گزارش حساس کرده، این نکته است که برای اولین بار است که گزارشی مستند با ارائه آمار و ارقام در سطح بین المللی در باره معضل تقلب در دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی ایران منتشر می‌شود. گزارشی که بخش کوچکی از مقالات منتشر شده پژوهشگران ایرانی در پایگاه‌های علمی را در برمی‌گیرد و می‌تواند، در نگاهی بدبینانه، بخشی از یک واقعیت بسیار بزرگتر باشد.

این وضعیت و گزارش‌هایی همانند این گزارش بر روند همکاری‌های علمی ایران با دیگر کشورها اثر نامطلوبی خواهد داشت که کمترین آن مشکلتر شدن پذیرش دانشجویان ایرانی در مقطع دکترا در خارج از کشور خواهد بود
کارشناسان مسائل آموزشی

به نظر می‌رسد نظر این کارشناسان چندان بیجا نباشد چون آنها برای نگرانی خود به شواهدی اشاره می‌کنند که به خودی خود و به تنهایی نیز جای تامل بسیار دارند. مهمترین نکته‌ای که همه نسبت به آن هشدار می‌دهند، وجود مشوق‌های غیر آشکار فراوان و نبود قوانین بازدارنده جدی در جامعه برای تقلب است. برای مثال در جایی که آشکار شدن تقلب علمی مسئولان کشور تبعاتی را به دنبال ندارد و جدی گرفته نمی‌شود یا بطور علنی نوشتن پایان نامه و مقاله علمی برای دیگران در سطح جامعه تبلیغ می‌شود، نباید انتظار داشت که فقط پانزده درصد مولفان ایرانی دست به تقلب زده باشند.

رشد روز افزون پدیده تقلب در مجامع علمی کشور از نظر آنها علاوه بر این نکات، به علت گسترش انفجارگونه آموزش عالی در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا و نگاه مسئولان به آموزش عالی بعنوان یک بازار پرسود، نیاز برخی از مسئولان و مدیران حکومتی و دولتی به مدارک دانشگاهی در مقاطع بالا برای توجیه حضور خود در مشاغل و پست‌هایی که نیازمند دانش تحصیلی بالاست، و ضعف هیات‌های علمی برخی از دانشگاه‌ها؛ نیز هست.

آنها معتقدند که این وضعیت و گزارش‌هایی همانند این گزارش بر روند همکاری‌های علمی ایران با دیگر کشورها اثر نامطلوبی خواهد داشت که کمترین آن مشکلتر شدن پذیرش دانشجویان ایرانی در مقطع دکترا در خارج از کشور خواهد بود یا تشکیک جوامع علمی به نتایج کارهای پژوهشگران ایرانی، که ثبت یک کشف یا اختراع را به نام ایرانیان بسیار مشکل خواهد ساخت.

از نظر آنها برخورد با مسئله تقلب برای رشد علمی کشور و ارتقا جایگاه ایران در بین دیگر کشورها ضروری است؛ چیزی که در عمل تا به حال اتفاق نیفتاده است. البته مدیران وزارتخانه‌های علوم و بهداشت تا کنون بارها از قصد و نیت خود در برخورد با این معضل اجتماعی سخن گفته‌اند ولی گویا قرار است درب تا اطلاع ثانوی بر همان پاشنه بچرخد که تاکنون چرخیده است.

http://www.bbc.co.uk/persian/science/2014/12/141217_plagiarism_arxiv_science_001

ماشین تحریر؛ از رفع تبعیض از زنان تا مقابله با جاسوسی

حبیب حسینی‌فرد روزنامه‌نگار
امسال سیصدمین سال اختراع ماشین تحریر است، دستگاهی که در ورود زنان به جهان کار و استقلال و خودیابی‌ ماجرایی پیچیده را رقم زد، دستگاهی که تا سی سال پیش در اوج رونق بود و کمتر کسی تصور می‌کرد که به زودی منسوخ شود، دستگاهی که حالا دوباره، به دلیل ماجرایی غریب تا حدی محبوب شده است.

هنوز هم شاید باشند شماری از نویسندگان و روزنامه‌نگاران معاصر ایران که دوران پیش از ورود ماشین تحریر به ایران را یا دوران رواج محدود آن را به یاد بیاورند، نویسندگانی که کار را با نوشتن با دست آغاز کردند و شاید بعدتر که ماشین تحریر در ایران رواج بیشتری پیدا کرد آنها هم یا شخصا یا با واسطه (منشی و ماشین‌نویس) به استفاده از این دستگاه روی آوردند.

استفاده از ماشین تحریر البته تا اوایل دهه پنجاه هم در ایران با مشکلاتی روبرو بود، چرا که دستگاه رایج همانی بود که برای زبان عربی ساخته شده بود و تنها با تغییراتی غیرعلمی و بسیار ناکافی به چهار حرف فارسی مجهزش کرده بودند. کار با این ماشین تحریر ابدا آسان نبود.

در نهایت در سال ۱۳۵۲ تغییراتی اساسی در ماشین‌تحریرهای فارسی داده شد، تغییراتی که اینک بر روی صفحه کلید کامپیوترها هم رعایت می‌شود.

اگر ورود ماشین تحریر به ایران با تاخیری دور و دراز نسبت به رواج آن در غرب روی داد، منسوخ‌شدنش در هر دو جا همزمان پیش رفته که این خود نشانه‌ دیگری است از جهانی‌شدن روندها و رویدادها. امروز در ایران نیز کامپیوتر و تبلت جای چندانی برای ماشین‌های تحریر باقی نگذاشته است.
اولین ماشین‌های تحریری که وارد ایران شدند برای زبان عربی ساخته شده بودند نه زبان فارسی

در اروپا، تا سال ۱۹۸۵ که شاخه‌ای از شرکت برادر ژاپن در بریتانیا تولید ماشین تحریر آغاز کرد، کمتر کسی تصور می‌کرد که چند سال بعد کامپیوتر بساط این گونه دستگاه‌ها را برچیند. اما نوامبر ۲۰۱۲ برادر تولید خود در بریتانیا را به دلیل نبود تقاضا متوقف کرد و به این ترتیب آخرین سازنده ماشین تحریر در اروپا از حرکت بازایستاد.
رنسانس در سیصد سالگی؟

سال ۲۰۱۴، سیصدمین سالگرد تولد ماشین تحریر است، درست همان سالی که به دلیل افشاگری‌های ادوارد اسنودن‌ شماری از سازمان‌های امنیتی دنیا و حتی افراد حقیقی به خاطر ایمن‌کردن اسناد و آرشیوهایشان دوباره به فکر استفاده از ماشین‌های تحریر قدیمی و قطع ارتباط با جهان دیجیتال افتاده‌اند. اسنودن همکار سابق آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA)، در دو سال گذشته با انتشار برخی اسنادی این نهاد، از ابعاد بزرگ جاسوسی و شنود آن در همه دنیا پرده برداشت.

به همین دلایل، تقاضا برای دستگاهی‌که با شتاب رو به منسوخ‌شدن کامل می‌رفت دوباره بالا گرفته است. شرکت‌هایی مانند المپیا و تریومپف‌آدلر در اروپا که هنوز خط تولید محدود ماشین‌های تحریر خود را در آسیا سرپا نگه داشته‌اند حالا دوباره در فکر گسترش تولید آن هستند.
ارنست همینگوی در حال تایپ گزارشی درباره جنگ جهانی دوم (۱۹۴۴)

در واقع از سال ۱۷۱۴که هنری میل، مخترع انگلیسی، اختراع ماشین تحریر را به نام خود ثبت کرد و دوره عروج آن آغاز شد، این دومین بار است که استفاده از این دستگاه رونق پیدا می‌کند، آن هم در شرایطی که بسیاری آن را کاملا منسوخ تصور می‌کردند. کمتر دستگاهی در دوران فناوری‌های نوین شاهد این احیا و استقبال دوباره بوده است.

گابریل گارسیا مارکز، نویسنده نامدار کلمبیایی و خالق صد سال تنهایی از ماشین تحریر به عنوان «اسلحه من» یاد می‌کرد. تا حدود هفتاد سال پیش نیز در بروشورها و تبلیغات ماشین‌ تحریرها جملاتی دیده می‌شد که حالا وصف حال تلفن‌های همراه است: «آن را همه جا می‌توان برد، در کشتی، در قطار و در هواپیما. نوشتن با ماشین تحریر حالا حتی در زیر دریایی‌ هم عادی شده است.»

فریدریش نیچه، فیلسوف آلمانی نیز از جمله کسانی بود که از ماشین تحریر استفاده می‌کرد و بر این باور بود که «دستگاه تحریر بر فکر ما هم تاثیر می‌گذارد.»

به دلیل محدودیت‌های این ماشین تحریر، نیچه عملا با آن کلمات قصار تلگرافی می‌نوشت نه زنجیره‌ای به هم‌بافته از استدلالات فکری و فلسفی.
ماشین تحریر «نابودکننده بخشی از هویت انسان‌ها»

مارک تواین اولین نویسنده‌ای بود که با مدل‌های اولیه ماشین تحریر شرکت رمینگتون، کتاب نوشت (زندگی روی می سی سی پی) و به ناشرش تحویل داد.

رمینگتون محصولی بود که از سال ۱۸۷۴ در کارخانه اسلحه‌سازی رمینگتون تولید می‌شد و چینش کلیدهایش معیار شد، به گونه‌ای که صفحه کلید کامپیوترهای کنونی هم تقریبا مشابه آن است.
آگاتا کریستی خالق پوآرو در خانه‌اش (۱۹۴۶)

رمینگتون از سال ۱۸۷۴ به تولید ماشین تحریر روی آورد، به دلیل افت تقاضا برای اسلحه بعد از پایان جنگ داخلی در آمریکا. ظاهرا تلاش مارکز برای ایجاد قرینه میان ماشین تحریر و اسلحه بی‌مورد هم نبوده است!

معروف‌شدن رمان مارک تواین در عین حال به تبلیغی برای ماشین تحریر رمینگتون بدل شد، آن هم در حالی که خود تواین نمی‌خواست که استفاده‌ از ماشین تحریر در نوشتن «زندگی روی می سی سی پی» زیاد علنی شود:‌

«اخیرا دیگر از نوشتن با ماشین تحریر صرف‌نظر کرده‌ام. چون هر بار که با آن نامه‌ای می‌نویسم، دریافت‌کننده تقاضا می‌کند که دستگاه را توصیف کنم و مزیت‌ها و پیشرفت‌های کاری خودم در استفاده از آن را شرح دهم. این نوع سوال‌ها باعث شده که دیگر نامه نوشتن با ماشین برایم دلچسب نباشد.»

نوشتن با ماشین تحریر از نظر بسیاری رهایی از نگارش نسبتا پرزحمت و عمدتا ناخوانا با دست تلقی شده است. والتر بنیامین، اما با استفاده از ماشین تحریر مخالف بود، زیرا آن را به دلیل یک‌دست سازی اندازه خط‌ها و حروف مانعی برای ظهور مواج و خرامان واژه‌ها بر روی کاغذ می‌دانست. از نظر این فیلسوف و نویسنده معروف آلمانی ماشین تحریر میان نوشتن با دست و ابزار نوشتن فاصله ایجاد می‌کند، فاصله‌ای که از نظر او مثبت نیست.
خیر و شر ماشین تحریر برای زنان

اما در حالی که نویسندگان و شاعرانی مانند بینامین نگران از بین‌رفتن دستخط به عنوان نشانه‌ای از تمایز هویتی بودند و دغدغه زایل‌شدن شخصیت هر دستخط در نوشته‌ها و مکتوبات را داشتند، ماشین تحریر به اعتبار استانداردسازی متن‌ها و سرعتی که در نوشتن ایجاد می‌کرد بیش از پیش جای خود را باز کرد و در قرن بیستم به بخشی جدایی‌ناپذیر از سیستم‌های اداری و مطبوعاتی بدل گشت.

زنان نیز از رهگذر رواج کاربرد ماشین تحریر بیش از پیش به بازار کار وارد شدند، هر چند که در ابتدا شغل ماشین‌نویسی محمل تازه‌ای برای تحقیر زنان بود که «تنها به درد چنین کارهایی می‌خورند.»

زنانه‌شدن شغل ماشین‌نویسی در اوایل و اواسط دوران رواج عمومی ماشین تحریر، که جنبه تازه‌ای از نوع نگاه تبعیض‌آمیز به زنان بود، کار را حتی به آنجا رساند که بسیاری از مدل‌های ماشین‌های تحریر نام زنانه یافتند: «اریکا»، «مونیکا دو لوکس»، «گابریلا».

با این همه، کار با ماشین تحریر به رغم همه تبعیض‌ها و تحقیرها سبب شد که زنان بیش از پیش وارد جهان کار شوند و تبعید آنها به کنج خانه بیش از پیش ترک بردارد.

رمان «سرنوشت‌های پشت ماشین‌ تحریر» نوشته آنیتا بروک (۱۹۳۰)، که با نام «اشکها و لبخندها (خانم ماشین نویس)» به فارسی ترجمه شده شرحی گیرا از رنج زنان در کار با ماشین تحریر به دست داده است:
وودی آلن هنوز هم از ماشین تحریر استفاده می‌کند

«ماشین تحریر حتی زمانی هم که خراب شده ارزش دارد، ولی یک زن ماشین‌نویس وقتی که به خاطر کارش نیازمند دوا و درمان شود دستش به جایی بند نیست. صاحب کار بلافاصله نیروی جدید و تازه‌نفسی را استخدام می‌کند. یک دختر ماشین‌نویس کالای ارزانی است که ارزش آن بر اساس تعداد حروفی که در دقیقه تایپ می‌کند تعیین می‌شود و دیگر هیچ.»

بروک در جای دیگری از رمان با اشاره به رد و تاثیر از خودبیگانگی در کارمند ماشین‌نویس به هنگام تایپ سریع متن‌ها، می‌نویسد: «فکر نکن، تامل و تعمق هم نه، تایپ کن، تایپ، تایپ، تایپ …. ماشین‌نویس از این سرعت به سرگیجه دچار می‌شود. سرعت نشئه می‌آورد و نشئه فکر را پریشان و غیرمتمرکز می‌کند.»

تحولات فنی در قرن گذشته دائم ماشین‌های تحریر را هم متحول می‌کرد. اول این ماشین‌ها الکتریکی شدند، بعدا مذل‌های الکترونیکی‌ آنها به بازار آمد و در دهه هشتاد سده گذشته امکان داده‌پردازی جزئی هم به آنها اضافه شد. تجهیز به مونیتور و امکان ضبط و ذخیره متن‌ها و بعد هم هارد‌دیسک و …

حالا اما کامپیوتر و اسمارت و تبلت استفاده از ماشین تحریر را بلاموضوع کرده‌اند. دیگر نیازی به لاک غلط‌گیر برای اصلاح اشتباهات تایپی هم نیست. با این همه، صفحه کلید و چینش حروف کماکان همانی است که در ماشین‌‌های تحریر دو سده گذشته بود. در این صفحه کلید دقت شده حروفی که بیشتر استفاده می‌شوند در کنار هم قرار نگیرند.
بنیامین حق داشت؟

ویلم فلوسر، فیلسوف رسانه و نویسنده کتاب «در باب فلسفه عکاسی» (ترجمه پوپک بایرامی)، ماشین تحریر را الفبای ذخیره‌شده نامیده است که «مادیت‌یافتن بعد بزرگی از حضور و وجود غرب در قرن بیستم را تحقق بخشید. قلم هنوز هم میله نوک‌تیزی است که فرقش با دوران بابل در این است که دیگر نباید با آن حک کرد، بلکه باید مرکب درش ریخت و بر کاغذ نوشت. این در حالی است که ماشین تحریر ابزاری کاملا مدرن و شبیه به پیانو (یادآور نوا و موسیقی) است.»
ماشین تحریر در طول زمان دستخوش تحولات و پیشرفت‌های زیادی شد

حالا در اسمارت و کامپیوتر و تبلت نه تنها به لاک غلط‌گیر نیازی نیست، بلکه با اشاره‌ انگشت و استفاده از سویپر (Swiper) مجموعه‌آی از واژگان را می‌توان در کمتر از یک ثانیه پاک کرد. خود دستگاه نیز واژه‌های مختلفی را پیشنهاد می‌کند، یعنی نوشتن با این دستگاه‌های جدید بیش از پیش از بروز فردیت در دوران قلم دور می‌شود. شاید بنیامین نگران رسیدن چنین مرحله‌ای بود که با اصرار و سرسختی از ماشین تحریر اجتناب می‌کرد.

نویسندگان و هنرمندانی مانند وودی آلن، پل استر و مارتین اسکورسیزی هنوز هم با ماشین تحریر می‌نویسند که اغلب هم مایه تحیر و تعجب هستند و مشمول صفت «عقب‌مانده». اما ماجرای جاسوسی‌های گسترده سازمان‌های امنیتی که اینک برملا شده و رجعت چشمگیری که به سوی ماشین‌های تحریر وجود دارد، شاید باعث شود که به نویسندگان یادشده نیز به دیده دیگری نگاه شود.
http://www.bbc.co.uk/persian/world/2014/12/141216_history_of_typewriter